bir ülke vardı, şiirler kaçmak istiyordu kitaplardan, kelimeler birer birer düşüyordu raflardan ve şairler intihar ediyordu durmadan!

Ses ve Şair Ses, daha iyi lehimler kelimeyi. Musîki, bir mısrayı yürekten sevmedikçe Şiirin altın kolları hep eksik kalacaktır. Bunun için sesini tamburla yıkamalısın. Sen kelime, karanlıklar prensi, yola düştüğünden beri. Alnında Hades'in altınörslü yıldızı. Şiirin yolunu aydınlatıyor Türkçem. Genç başaklarıyla yorgunluk nedir bilmez. Mısradır, bir şairin başucu rüyası. Şiir uygarlığının saf ve halis çocuğu. Dön de bak, talihin sana sunduğu imkân, Nicedir dilin hükümdarlığında sürüyor. Ah! Yer altıço

Şiir, Osmanlı Devleti'nin tarihini ve ona bugünden yönelen bir varlık alanının tasvirini; devletin başşehirlerindeki yönetim merkezleri, şehzadelerin yetiştiği, stratejik amaçlı yapılmış ve sancak idare birimleri olarak kullanılan şaheser ve anıt mekânlar olan saraylar üzerinden okur. Şiir, insanın/bireyin dünya ile kurduğu içkin ve aşkın etkileşiminin içsel dağılımlarına bağlı, paralel ve ilişkili olarak işleyen karmaşık varoluş sürecini; bunu düzenleyen tarih ve ânın, mekân ve yaşantı üzerinden somutlaşan