Bu kitapta, Tatar ve Başkurt yazı dillerindeki ikilemeler, kuruluş ve kullanımları bakımından incelenmiştir. İkilemelerin tasnifi meselesinde şekil ve anlam prensipleri doğrultusunda yeni yorum ve düşüncelere yer verilmiştir. Ayrıca ikilemelerin donuklaşmış söz grupları olmaları münasebetiyle bünyelerinde taşıdıkları eskicil (arkaik) sözlük unsurları tespit edilmiş ve bu sözlerin kaynaklarına yönelik değerlendirmeler yapılmıştır.